افتادگی شانه و راه های درمان آن
Table of Contents
افتادگی شانه (Shoulder Dislocation) اتفاقی است که وقتی کل مفصل شانه از موقعیت طبیعی خود خارج می‌شود رخ می‌دهد. این ممکن است به عنوان “افتادگی شانه” یا “شانه منهدم” نیز شناخته شود. افتادگی ممکن است به صورت جزئی یا کامل اتفاق بیافتد.
افتادگی شانه معمولاً به دلیل جابه‌جایی کپسول مفصل و کاسه شانه از مکان خود اتفاق می‌افتد. عواملی مانند تروما، تصادفات و فشار شدید بر روی شانه می‌توانند به افتادگی شانه منجر شوند.
درمان افتادگی در شانه عموماً به یکی از روش‌های زیر متوقف می‌شود:
۱-فیزیوتراپی(Physical Therapy): پس از افتادگی، فیزیوتراپی می‌تواند به بازگشت به عملکرد طبیعی شانه و تقویت عضلات کمک کند.
۲-مراقبت‌های اولیه: برخی از افراد ممکن است نیاز به مراقبت‌های اولیه از جمله استفاده از باند شانه و استراحت داشته باشند.
۳-جراحی: در موارد جدی تر و افتادگیها، ممکن است نیاز به جراحی باشد. در جراحی، کپسول و لیگامنت‌های آسیب دیده درمان می‌شوند و مفصل شانه به موقعیت طبیعی خود بازمی‌گردد.
در هر صورت، تشخیص و تعیین روش مناسب درمان افتادگی نیاز به مشورت با فوق تخصص جراح شانه دارد. همچنین، مراجعه به جراح شانه در صورت نیاز به جراحی و اجرای تمرینات فیزیوتراپی با راهنمایی متخصص توصیه می‌شود.
راه های درمان افتادگی شانه چگونه انجام می شود؟
درمان افتادگی ها بستگی به نوع و شدت افتادگی، تاریخچه بیمار، و وضعیت عمومی فرد دارد. در ادامه، راه‌های معمول درمان افتادگی شانه ذکر شده است:
۱-فیزیوتراپی (Physical Therapy):
فیزیوتراپی یکی از اصلی‌ترین روش‌های درمان افتادگی است. تمرینات ورزشی مخصوص به شما توسط فیزیوتراپیست آموزش داده می‌شود. این تمرینات به تقویت عضلات حاکم بر شانه و بهبود محدودیت حرکتی کمک می‌کنند.
۲-مراقبت‌های اولیه (First Aid):
پس از افتادگی های مکرر در شانه، ممکن است نیاز به مراقبت‌های اولیه داشته باشید. این شامل قرار دادن شانه در وضعیت استراحت و استفاده از باند شانه یا قابلمه شانه می‌شود.
۳-داروها:
در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) برای کاهش درد و التهاب در نظر بگیرد.
۴-جراحی:
در مواردی که افتادگی شدید باشد یا پس از افتادگیهای مکرر، ممکن است نیاز به جراحی باشد. جراحی معمولاً شامل تعمیر کپسول مفصل، لیگامنت‌های شانه، و ممکن است بازسازی ساختارهای داخلی شانه باشد. این جراحی به تعداد عوامل و شدت افتادگی بستگی دارد.
۵-فیزیوتراپی پس از جراحی (Post-Surgery Rehabilitation):
پس از جراحی، فیزیوتراپی پس از جراحی معمولاً ضروری است. تمرینات ترازویی و توجه به توصیه‌های پزشک برای مراقبت پس از جراحی بسیار مهم است تا به عملکرد طبیعی شانه بازگردید.
۶-تزریق‌های مفصلی:
در برخی موارد، پزشک ممکن است تزریق‌های مفصلی مانند کورتیزون به مفصل شانه بدهد تا درمان التهاب و درد شانه کمک کند.
همچنین، درمان افتادگی ممکن است شامل تغییرات در سبک زندگی و فعالیت‌های روزمره باشد تا پیشگیری از تکرار افتادگی و تقویت عضلات شانه به ویژه عضلات حاکم بر شانه را تسهیل کند. برای تشخیص دقیق و تعیین روش مناسب درمانی، بهترین کار این است که با پزشک متخصص ارتوپدی یا فوق تخصص جراح شانه مشورت کنید.
۲ روش تشخیص افتادگی شانه چگونه انجام می شود؟
برای تشخیص افتادگی زیاد در شانه، پزشک از روش‌های مختلفی استفاده می‌کند. دو روش تشخیصی اصلی برای تشخیص افتادگی شانه به شرح زیر هستند:
۱-آزمون تصویربرداری رادیولوژی:
آزمون‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس (X-ray)، اسکن از کامپیوتر (CT scan)، و رزونانس مغناطیسی (MRI) برای تشخیص افتادگی شانه استفاده می‌شوند.
X-ray: آزمون X-ray معمولاً برای تشخیص شکستگی‌های شانه به کار می‌رود و می‌تواند اطلاعاتی در مورد موقعیت مفصل شانه فراهم کند.
CT scan: این آزمون معمولاً در مواردی که نیاز به تصویر بسیار دقیق‌تری از شانه داریم، به کار می‌رود.
MRI: آزمون MRI برای تشخیص آسیب‌های نرم‌افزاری مثل تمامیت تاندون‌ها و لیگامنت‌ها بسیار موثر است.
۲-آزمون‌های فیزیکی و بالینی:
پزشک نیاز به انجام آزمون‌های بالینی دارد تا علائم فیزیکی افتادگی را تشخیص دهد. این آزمون‌ها شامل بررسی حرکت و قابلیت شانه، درد، تورفتگی و موقعیت مفصل شانه می‌شوند.
آزمون‌های بالینی شامل تست‌های چون تست افتادگی، تست ارتودوکسی، و تست برگرداندن شانه به موقعیت طبیعی می‌باشند.
ترکیبی از این دو نوع آزمون تشخیصی معمولاً به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص دقیق‌تری از افتادگی بگذارد و تصمیم به روش مناسب درمانی بگیرد. اگر مشتبه به افتادگی هستید یا علائمی مشابه دارید، بهترین کار این است که به پزشک متخصص ارتوپدی یا جراح شانه مراجعه کنید تا تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید.
عوارض افتادگیهای شانه چیست؟
افتادگی شانه (drooping-shoulders) در صورت عدم تشخیص و درمان مناسب و به موقع می‌تواند عوارض جدی به دنبال داشته باشد. عوارض افتادگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱-درد مزمن: افتادگی می‌تواند منجر به درد مزمن در منطقه شانه شود، به ویژه اگر مشکل به موقع تشخیص داده نشود یا درمان نشود.
۲-تضعیف عضلات شانه: افتادگی ممکن است به تضعیف عضلات حاکم بر شانه منجر شود. این تضعیف می‌تواند به کاهش قابلیت انجام فعالیت‌های روزمره و حرکت‌های شانه منجر شود.
۳-محدودیت حرکت: افتادگی شانه می‌تواند به محدودیت حرکت شانه منجر شود. این ممکن است باعث مشکلات در انجام وظایف روزمره و حتی محدودیت در تعدادی از حرکات شانه شود.
۳-آسیب‌های تاندونی: افتادگی می‌تواند به تمامیت تاندون‌ها و لیگامنت‌های مفصل شانه آسیب بزند، که ممکن است نیاز به جراحی و تعمیر آنها را ایجاب کند.
۴-افزایش احتمال افتادگیهای تکراری: افتادگی اولیه شانه ممکن است به افتادگیهای تکراری منجر شود. شانه آسیب دیده تردید به شدتی در اثر تصادفات یا فشار شدید نداشته باشد، ممکن است در آینده به سادگی افتادگی رخ دهد.
۵-آسیب‌های قسمت های نرم شانه: افتادگی شانه ممکن است به آسیب‌های نرم شانه از جمله پوسیدگی و التهابات منطقه شانه منجر شود.
تشخیص دقیق و درمان مناسب افتادگی می‌تواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کند. بنابراین، در صورت مشکوک به افتادگی شانه یا وجود علائم مشابه، مراجعه به پزشک متخصص ارتوپدی یا جراح شانه بسیار مهم است تا درمان به موقع صورت گیرد و عوارض جلوگیری شود.
آیا رفع افتادگیهای شانه با ورزش امکانپذیر است؟
رفع افتادگی به وسیله ورزش ممکن است در برخی موارد موثر باشد، اما باید توجه داشت که تاثیر ورزش بر ترمیم افتادگی و بهبود شانه بستگی به شدت افتادگی و وضعیت فرد دارد. ورزش‌ها و فیزیوتراپی درمانی به عنوان بخشی از درمان افتادگی شانه معمولاً در موارد زیر مورد استفاده قرار می‌گیرند:
۱-افتادگی شانه خفیف (Subluxation): در برخی موارد افتادگی به صورت موقت و نسبتاً خفیف است، و ممکن است با تمرینات فیزیوتراپی و تقویتی مناسب شانه، عضلات محیطی شانه تقویت شده و پایداری مفصل شانه افزایش یابد.
۲-افتادگی شانه غیرجراحی (Non-Surgical): در برخی موارد افتادگی بدون نیاز به جراحی قابل مدیریت است، و فیزیوتراپی درمانی و تمرینات ورزشی منظم می‌تواند به بهبود و پیشگیری از افتادگیهای تکراری کمک کند.
۳-پس از جراحی (Post-Surgery): پس از جراحی برای عمل افتادگی در شانه، تمرینات ورزشی به منظور بازگشت به عملکرد طبیعی و تقویت عضلات شانه بسیار مهم است.
اما باید توجه داشت که در موارد شدید و افتادگی کامل شانه، ورزش ممکن است نتایج مطلوبی نداشته باشد و نیاز به جراحی داشته باشید.
همچنین، هر گونه تمرین و ورزش باید تحت نظر پزشک یا فیزیوتراپیست و متخصص ارتوپدی صورت گیرد تا از ایجاد آسیب جدید جلوگیری شود.
به طور کلی، قبل از شروع هر برنامه ورزشی در صورت مشکوک به افتادگی در شانه، مشورت با پزشک متخصص توصیه می‌شود.
ورزش قوز کمر چیست؟
ورزش قوز کمر، یک نوع تمرین فیزیکی است که به تقویت عضلات مرتبط با ناحیه پشت کمر و ستون فقرات کمک می‌کند. این تمرینات به بهبود قوا و انعطاف عضلات پشتی کمر، تقویت عضلات شکمی و افزایش استحکام ستون فقرات کمک می‌کنند. تمرینات قوز کمر معمولاً به افرادی که از مشکلات کمری مانند درد کمر رنج می‌برند یا قصد پیشگیری از این مشکلات را دارند، توصیه می‌شود.
تمرینات قوز کمر می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
۱-تمرینات تقویتی عضلات پشت کمر (Back Strengthening Exercises):این تمرینات شامل تمریناتی مانند کششهای پهلوهای پشتی، ارتجاع‌های ستون فقرات و انواع انعطاف‌پذیری پشت کمر می‌شوند.
۲-تمرینات تقویتی عضلات شکمی (Abdominal Strengthening Exercises): عضلات شکمی نیز نقش مهمی در حمایت از کمر دارند. تمریناتی مانند شیب‌های شکمی و تمرینات پلانک می‌توانند به تقویت این عضلات کمک کنند.
۳-تمرینات انعطاف‌پذیری (Stretching Exercises): تمرینات انعطاف‌پذیری کمک به افزایش انعطاف عضلات پشتی کمر و افزایش محدودیت حرکتی کمر دارند. مثال‌هایی از تمرینات انعطاف‌پذیری شامل خم شدن به سمت جلو و خم شدن به سمت عقب هستند.
۴-تمرینات بهبود نگهداری وضعیت نشسته (Posture Improvement Exercises): تمریناتی که به بهبود نگهداری وضعیت نشسته کمک می‌کنند می‌توانند به پیشگیری از قوز کمری و دردهای کمری کمک کنند.
۵-تمرینات تعادل و استحکامی (Balance and Stability Exercises): این تمرینات به تقویت عضلات مهمی که نقش در حفظ تعادل و استحکام کمر دارند کمک می‌کنند.
تمرینات قوز کمر باید با دقت و به توجه به وضعیت فرد انجام شوند. قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید، مشورت با پزشک یا فیزیوتراپیست توصیه می‌شود، به ویژه اگر فرد مشکلات کمری دارد یا قصد انجام تمرینات پیشگیری از مشکلات کمری را دارد. همچنین، در صورتی که درد یا ناراحتی شدیدی در نتیجه انجام تمرینات ایجاد شود، باید فوراً به پزشک مراجعه کرد.
آیا درمان افتادگیهای شانه با قوزبند امکانپذیر است؟
استفاده از قوزبند یا تقویت‌کننده عضلات شانه می‌تواند به تعویق افتادگی و پیشگیری از افتادگیهای تکراری کمک کند، اما این موضوع به وضعیت و شدت افتادگی بستگی دارد.
قوزبندها (Resistance Bands) یا تقویت‌کننده‌های عضلات شانه می‌توانند در تمرینات فیزیوتراپی و تمرینات تقویت عضلات پشتی و جلوی کمر کمک کنند.
مزایای استفاده از قوزبند برای درمان افتادگیها در شانه چیست؟
مزایای استفاده از قوزبندها برای تمرینات شامل موارد زیر می‌شوند:
۱-انعطاف پذیری: قوزبندها انعطاف پذیر هستند و می‌توانند به آسانی به تمرینات مختلفی تنظیم شوند.
۲-قابلیت تنظیم مقاومت: با تغییر مقدار کشش قوزبند، می‌توانید مقدار مقاومت مطلوب برای تقویت عضلات انتخاب کنید.
۳-امکان انجام تمرینات در محیط‌های مختلف: می‌توانید در خانه، در باشگاه و حتی در فضای باز از قوزبندها استفاده کنید.
۴-تمرینات تنوع‌بخش: قوزبندها انواع مختلف تمرینات تقویتی را پوشش می‌دهند و می‌توانند به تنوع تمرینات کمک کنند.
با این حال، تعدادی نکات باید در نظر گرفته شوند:
– استفاده از قوزبند باید با دقت و بر اساس توصیه‌های مربی ورزشی یا فیزیوتراپیست انجام شود.
– برنامه تمرینی با قوزبند باید به منظور تقویت عضلات مرتبط با شانه و پشتی کمر تنظیم شود.
– تا زمانی که استفاده از قوزبند به شما درد یا ناراحتی ایجاد نکند، می‌توانید از آن استفاده کنید.
– در صورت داشتن افتادگی یا نیاز به عمل جراحی دارید، قبل از شروع برنامه تمرینی با قوزبند، مشورت با پزشک فیزیوتراپیست یا جراح شانه ضروری است.
به طور کلی، تمرینات با قوزبند می‌توانند به تقویت عضلات شانه و پشتی کمر و به پیشگیری از افتادگیهای تکراری کمک کنند، اما از اهمیت مشورت با متخصص و تعیین برنامه مناسب تمرینی پیش از شروع استفاده از قوزبند نباید غفل شود.
